CUMHUR’UN AFRİKA ZİYARETİ

Malumunuz Cumhurbaşkanı Erdoğan yılın son haftasında; bakanlarını da yanına alarak Sudan, Çad ve Tunus’tan oluşan kısa bir Afrika turu attı. Böylece Erdoğan 2005 yılında devlet stratejisine giren Afrika Açılımından itibaren toplam 24 Afrika ülkesini ziyaret etmiş oldu. Çad’ın ilk kez cumhurbaşkanı seviyesinde ziyaret edilmesi de bu bağlamda gözden kaçmaması gereken bir dipnot. Bu arada TC’nin Afrika’da 39 büyükelçiliği olduğunun altını çizmek isterim.

Devlet erkanının siyasal şeriata yakın yönetilen Müslüman nüfus yoğunluklu Afrika ülkelerine ağırlık vermesi AK Partisinin ideolojisiyle ilgili bir durum. Bunun Afrika Birliği, Nepad, Ecowas ve Comesa birliklerini yada diğer üyelerini son derece rahatsız ediyor olmasına girmeyeceğim. Siyasal İslamcı hariciyenin yoğurt yiyişi bu sonuçta.

İlk olarak Erdoğan’ın Sudan ziyaretiyle başlayalım: Bu ülkenin devlet başı Beşir dünyanın en kanlı iç savaşlarından birisi olan Darfur katliamlarındaki icraatları nedeniyle BM’ce terörist kabul edilmiş bir isim. Sudan’ın karanlık yakın tarihinin simgesi. Ülkesinden komşuya bile gidemiyor tutuklanma korkusundan. Öyle ki Sudan’ın güneyindeki Hristiyan nüfus üzerindeki sert siyaseti sonunda BM’ce tanınan Güney Sudan isimli bir ülkenin doğmasına sebep oldu bunu bile engelleyemedi. Önce FETÖ’ye 2005 yılından itibaren de her nevi siyasal İslamcı Türkiyeliye ülkesinin bütün kapılarını açmış bir şahsiyet.

Erdoğan ve heyeti Sudan’la mevcuttaki 500 Milyon dolarlık ticaretin yeterli olmadığı gerekçesi ve 5 yılsonunda 10 Milyar Dolar hedefiyle sağlık, madencilik, tarım, yüksek teknoloji, altyapı gibi birçok alanda 22 anlaşma imzaladı. Bu ziyarette en çok dikkat çeken hususlar; Sudan ve Türkiye arasında derinliği flu olan Stratejik Konsey kurulması; Sudan’ın Türkiye’ye 4 Dolardan et satmayı teklif etmesi ve Erdoğan’ın El-Kaide türevlerine lojistik üs olmasıyla tanınan ve kredi karşılığı Çin’e ipotek edilen Sevakin adasını turizm yatırımları yaparız gerekçesiyle Beşir’den kiralamak istemesi. Yeri gelmişken; devlet başkanları yüzünden uluslararası ambargo altındaki Sudan’ı iktisaden yaşatan sadece Çin ve Dubai. Bizim cenah Sudan’cı değiş Beşirci..

Erdoğan’ın 2.durağı Çad’dı. Yukarıda Sudanla ilgili ifade ettiklerim 3 aşağı 5 yukarı Çad içinde geçerli. Fakat; Erdoğan’ın burada Çad gibi doğal kaynak zengini Afrika ülkelerinin batı ülkelerince sömürülmesine karşı kalkınmalarına zerre yardım etmemelerine dair yaptığı sitem dolu konuşma tarihe geçer. Ayakta alkışlıyorum. Bu ziyarette Çad ve Türkiye heyetleri 7 anlaşma imzaladı. Çifte vergilendirmenin kaldırılması ve yatırımların korunması anlaşmasının yanında FETÖ’nün okullarının Maarif Vakfına devri anlaşması en dikkat çekici husustu. Daha önce detaylıca özetlemiştim. Bu okulları körden alıp sağıra veriyoruz. Maarif Vakfı denilen “şeyin” Nakşibendi İskender paşa Dergahına bağlı Erenköy Cemaatinin kontrol ettiğini bilmeyen yok. Bu iş bizim başımızı çok ağrıtacak yakın zamanda. İnşallah emperyalist misyonerlikten yeterince dersini almış Afrikalı kardeşlerin hoşgörüsü bitmeden tez zamanda bu yanlıştan döner Ankara.

Son durak bayrağından, doğasına; yaşam şeklinden sosyal yaşamına kadar bizden farkı olmayan Tunus’tu. Bizimkiler hala daha Arap muamelesi yapsa da siz onlara bakmayın. Öyle inanmak istiyorlar.

Ve bu 3 ülkelik ziyaretin en absürt olay neydi diye sorarsanız; 2005 ten beri alışık olmama rağmen hala kabul edemediğim sözde işadamı yada STK’sı safralar derim. Uluslar arası bir ziyarete sırf bir tarikat mensubu yada AK partici diye nasıl alırlar bu adamları anlamıyorum inanın. Zavallı Afrikalım devlet erkanıyla geldiler diye bunları bir halt zannedip milyonlarca dolarlık şaşaalı anlaşmalar imzalıyor. Uçaklar Türkiye’ye deniyor; ortada ne protokol kalıyor ne anlaşma. Devletin resmi olanlarını çıkartın 2005 ten beri saydım bu asalak tayfalar Erdoğan’ın bizzat gittiği 24 Afrika ülkesinde 987 işbirliği anlaşması yapmış, gerçekleşen sadece 4 tane. Allah ıslah etsin ne diyeyim.